Almachtig solipsismeꜛ

De positie dat ik de wereld zonder meer in mijn macht heb en bestuur. Wat ik wil is en gebeurt; wat ik niet wil is niet en gebeurt niet.

Tegenwerping (Almachtssolipsisme onweerlegbaarꜛ):

Ik besta, en de wereld is slechts mijn fantasie, die ik bespeel zoals ik wil.

Antwoord:

Dat is inderdaad een positie die wijsgerig heel goed te handhaven valt. Wel is het een wat arrogante positie — men verklaart zichzelf tot God —, en zij verklaart ook niet waarom de werkelijkheid zich zo anders gedraagt dan onze droomwerelden. Immers, ik kan de werkelijkheid niet naar mijn hand zetten zoals ik dat mijn dromen kan, en ik kan mij veel gemakkelijker emotioneel distantiëren van mijn droomwerelden — pijn in mijn droom kan ik gemakkelijk negeren, maar pijn in de werkelijkheid niet. Ook kan ik kiezen voor een droom waarin ikzelf niet voorkom, maar mijzelf verwijderen uit de werkelijkheid lukt me niet.

Almachtig solipsisme wordt weerlegd door de conceptuele interpretatie van de quantenmechanica: als ik de dromer ben zouden concepten voor mij nooit ongewenst vaag kunnen zijn.

Op die gronden zou het mogelijk zijn tegen het almachtssolipsisme te argumenteren, maar in de praktijk is dat niet nodig: wijsgerig is het een interessante positie, maar in het leven komen we geen solipsisten — mensen die denken dat wij deel uitmaken van hun droom — tegen.

Als je ooit toch een solipsist tegenkomt, dus iemand die meent dat de wereld zijn gedachte is, sla hem dan hard (dit is een existentieel argument) — volgens zijn overtuiging moet hij dit zelf verzonnen hebben, en het kan hem helpen zijn fout in te zien.