Eenheidꜛ

Materieel ben ik een min of meer geordende collectie moleculen, maar als persoon ben ik één. Wat maakt dat gedachten uit verschillende delen van mijn cortex, plus qualia, emoties en overtuigingen van elders, alle deel uit maken van die ene ik? Als ik van muziek geniet, geniet ik niet enkel van de noot die nu gespeeld wordt, maar van een temporeel complex. Wat verenigt die ervaringen? De herinnering — maar dat roept slechts de vraag op wat de verschillende herinneringen verenigt, want ze zijn alle mijn herinneringen. Een smaak is de combinatie van verschillende smaak- en geurprikkels, die alle op verschillende plaatsen in mijn mond- en neusholte geregistreerd worden, en op verschillende plaatsen in mijn brein verwerkt.

Tegenwerping (Indrukken samengebrachtꜛ):

Maar vanuit die verschillende plaatsen worden die signalen waarschijnlijk doorgestuurd naar één cel.

Antwoord:

Dat zou kunnen, dan wordt dus een speciale cel aangeslagen die voor die bepaalde smaak staat. Maar als ik op het strand, kijkend naar de zonsondergang een ijsje eet, bestaat mijn beleving dan uit het aanslaan van een speciale cel die staat voor zand tussen mijn tenen + de complexe smaak van aardbeienijs met chocoladetopping + de kleuren van de zonsondergang + de zilte geur in mijn neus + de kaaglijke kreet van de meeuwen? Het lijkt me onwaarschijnlijk dat ik daar een aparte hersencel voor zou hebben, en al zou ik die hebben: hoe zou het aanslaan daarvan overeen kunnen komen met die complexe ervaring?