Emotivismeꜛ

De twee belangrijkste emotivistische stromingen zijn het expressief emotivismeꜛ (de leer dat morele uitspraken een gevoel van de spreker uiten) en het evocatief emotivismeꜛ (de leer dat ze een gevoel bij de toehoorder pogen op te roepen).

Tegenwerping (Emotivismeꜛ):

Ethische uitspraken zijn geen oordelen, maar enkel uitingen van goed- of afkeuring. Als ik zeg „Het is goed dat Marie de door haar gestolen pen teruggaf” bevat die zin naast de feitelijke oordelen (Marie had een pen gestolen; zij heeft die pen teruggegeven) slechts een emotionele lading die ik ook met een tussenwerpsel had kunnen uitdrukken: „Marie heeft de gestolen pen teruggegeven, hoera!”

Antwoord:

Die emotionele lading is in veel gevallen zeker aanwezig, maar niet altijd. Ik kan terecht zeggen „Het is goed dat ik het gestolen geld teruggelegd heb”, en tegelijk rouwen om de gitaar die ik nu nooit zal kunnen kopen. Een verse vader kan zeggen: „Het is niet meer dan eerlijk dat ik nu de zuigeling de fles zal geven.”, en met grote tegenzin midden in de nacht opstaan.

((Te doen.))

Michael Huemerꜛ in Ethical intuitionismꜛ, hoofdstuk „The linguistic evidence for cognitivism”:

1. Ethical statements take the form of declarative sentences, rather than imperatives, questions, interjections and so on. „Pleasure is good” has the same grammatical form as truth-apt statements like „weasels are mammals”, and is grammatically very unlike any other kind of non-cognitive statement.
2. Moral predicates can be transformed into abstract nouns, suggesting that they are intended to refer to properties; we talk about ‚goodness’, ‚evilness’, ‚righteousness’, and so on.
3. We ascribe to ethical statements the same sorts of properties as other propositions. You can say, „It is true that I have done some wrong things in the past”, „It is false that contraception is murder”, and „It is possible that abortion is wrong”. ‚True’, ‚false’, and ‚possible’ are predicates that we apply only to propositions. No one would say, „It is true that ouch”, or „It is false that shut the door” or „It is possible that hurray”.
4. All the propositional attitude verbs can be prefixed to ethical statements. We can say „John believes that the war was just”, „I hope I did the right thing”, „I wish we had a more virtuous President”, and „I wonder whether I did the right thing”. In contrast, no one would say „John believes that shut the door”, or „I wonder whether please pass the salt”, or „I wish that ouch”. The obvious explanation is that such mental states as believing, hoping, wishing and wondering are by their nature propositional: To hope is to hope that something is the case, to wonder is to wonder whether something is the case, and so on. That is why one cannot hope that one did the right thing unless there is a proposition — something that might be the case — corresponding to the expression „one did the right thing”.
5. Moral statements can be transformed into yes/no questions: One can assert „Cinnamon ice cream is good”, but one can also ask „Is cinnamon ice cream good?” No analogous questions can be formed from imperatives or emotional expressions: „Shut the door?” and „Hurrah for the Canucks?” lack clear meaning. The obvious explanation is that yes/no questions require a proposition; they ask whether something is the case.
6. It's coherent to issue imperatives and emotional expressions directed at things that are characterized morally. If non-cognitivism is true, then what do these mean: „Do the right thing”, „Hurrah for virtue!”.
7. It's perfectly intelligible to say things like „We shouldn't be doing this, but I don't care let's do it anyway”. But it's hard to make sense of these sorts of statements once we understand „We shouldn't be doing this” to express either an aversive emotion towards the proposed action or issued an imperative not to do it.
8. In some sentences, moral terms (like „good”, „wrong”, etc) appear without the speakers either endorsing or impugning anything, yet the terms are used in their normal senses. Consider two examples: „If adultery is wrong, then God will punish Clinton” and aboard the sinking Titanic the captain says, „There's a right way to handle this situation”.

Peter Geachꜛ (met beroep op Friedrich Ludwig Gottlob Fregesꜛ onderscheid tussen betekenis en bewerende kracht) en John Rogers Searleꜛ wijzen er op dat morele zinnen onderdeel van syllogismen kunnen zijn: Moord is verkeerd; abortus is moord; dus abortus is verkeerd. Het is onduidelijk hoe dit mogelijk zou zijn onder noncognitivisme. En hoe zou „abortus is niet verkeerd” uitgedrukt moeten worden? „Geen abortus: schande!” brengt een heel andere boodschap. (Analyse als „Niet: (abortus: schande!)” maakt van „Abortus: schande!” een oordeel, en is dus cognitivistisch.)