Dragen

Als we de aanklacht daarentegen aanvaarden, en onze schuld erkennen, zitten we met een loden last, en zonder verdringing zouden we daar depressiefꜛ van worden.

Als counsellor merk ik dat veel mensen inderdaad met een deprimerend schuldgevoel rondlopen, dat op allerlei onverwachte momenten de kop op steekt. Vaak echter wil zo iemand die schuld, die hij emotioneel op die wijze erkent, niet ook verstandelijk erkennen, en blijft hij zoeken naar verontschuldigingen, of erkenning van anderen dat hij er niets aan kon doen, of dat hij het met een andere daad toch al weer meer dan goed heeft gemaakt. Door de schuld niet formeel te erkennen kan men de rijkdom van het zinvolle leven niet erkennen, en vaak speelt in zo'n gedeprimeerde staat dan ook een gevoel van zinloosheidꜛ van het leven mee.

((Te doen: pogen te „betalen”, in te lossen, of af te kopen.))